In maart 2016 hebben mijn man en ik, na 3 jaar in een Nederlands ziekenhuis voor een ICSI-traject in behandeling te zijn, besloten het traject voort te zetten in het Memorial kliniek in Turkije, Istanbul. In het Nederlandse ziekenhuis voelden mijn man en ik ons niet serieus en persoonlijk behandeld. Meerdere terugplaatsingen met veel pijn en zelfs een hysteroscopisch onderzoek met veel pijn die (in eerste instantie zonder verdoving) was. Na te veel pijn te hebben, besloten de gynaecologen bij mij onder algehele narcose de hysteroscopie uit te voeren. Na 3 jaar geen enkel positief resultaat van zwangerschap door grotendeels belemmering van vleesbomen in de baarmoeder en in behandeling te zijn door verschillende gynaecologen in opleiding, hebben mijn man en ik besloten onze derde poging voort te zetten in Turkije.

Onze ervaring met Human First is echt super. Wij hadden al 4 pogingen gehad, waarvan 3 in Nederland in 1 in België. We besloten om voor Istanbul te gaan omdat de kosten lager liggen dan België. En dat alles wat wij graag wilden ook kon. Echt super. De medicatie van België (Elonva), kon ik bijvoorbeeld gebruiken. Daar werken ze niet mee in Nederland. Daar had ik goede ervaringen mee. En de behandeling die mijn man nodig had was ook geen probleem. Deze behandeling heet FNA deze word ook niet in Nederland toegepast, wel in België en Turkije en nog een aantal andere landen.

Wij zijn een aantal jaar samen en hebben een lange tijd een kinderwens. Helaas na enkele jaren via de natuurlijke manier lukte het niet. In Nederland stoorden we ons na een tijd aan de nonchalante houding van de gynaecoloog. We waren een nummer! Niet meer, en niet minder! Bovendien erg inconsequent met iets wel en niet willen doen op basis van waarden.

Ik ben ontzettend blij dat wij gekozen hebben voor ivf in Istanbul bij Human First. Bij deze wil ik graag mijn ervaring met jullie delen, omdat ik een sterke kinderwens had samen met mijn man. Ik hoop dat jullie een beetje geholpen/gesteund worden door mijn verhaal hier. Zelf was ik 23 jaar toen ik dacht aan IVF. Omdat het allemaal zolang duurde: mijn kind werd 1 toen 2 en toen 3 en nog steeds geen broertje of zusje. Mijn man daarentegen was heel wat nuchterder dan ik daarin. Hij dacht het komt als het komt.