Naar Istanbul met Human First, april 2012

Na 4 mislukte ICSI-pogingen in Nederland en 1 poging in Belgie gedaan te hebben, is ons in Nederland mede gedeeld dat we uitbehandeld zijn. Mijn man heeft traag zaad,en met mij is gelukkig alles goed,en wij wilden graag nog 1 keer een poging proberen en niet in Nederland, want in Nederland voelden wij ons nooit op ons gemak; je bent meer een nummertje en aangezien wij het zelf moesten betalen gingen wij verder kijken. Nadat een collega mij aanspoorde om naar de website van Human First te kijken was ik helemaal om. Want ja, Turkije daar ga je toch heen voor op vakantie, onze interesse was opgewekt. En 2 maanden later zaten wij in het vliegtuig naar Istanbul.

Ongeveer 3 jaar geleden was het tijd voor een kijkoperatie. Toen bleek dat ik endometriose heb en dat dat het zwanger worden behoorlijk kan bemoeilijken. En dat bleek, want we probeerden al 2 jaar papa en mama te worden. Eerst een naaldenfobie overwonnen door psychotherapie en daarna begonnen met IUI. Uiteindelijk 3 x IUI gehad, zonder succes. Besloten werd om over te gaan op IVF/ICSI. 1e poging IVF hebben ze toch wat steekjes laten vallen waardoor het misging. 2e keer ICSI, maar ook daar ging de behandeling niet voorspoedig. Het resultaat was nog steeds: niet zwanger.

We zijn inmiddels al een aantal jaren bezig met allerlei onderzoeken en behandelingen om zwanger te worden. Mijn man heeft zich vroeger laten steriliseren en heeft eerst dit ongedaan moeten laten maken. Het heeft eerst maanden geduurd voordat dit geregeld kon worden en daarna weer maanden totdat duidelijk werd dat de zaadkwaliteit desondanks onvoldoende was om op de gebruikelijke manier zwanger te worden. Ook ik heb diverse onderzoeken moeten ondergaan voordat bleek dat er met mij gelukkig niets aan de hand was. Omdat er geen andere optie was, zijn we met ICSI begonnen, tot driemaal toe een negatief resultaat. Hierop heeft het ziekenhuis besloten dat ze mij/ons liever niet verder wilden behandelen, omdat de kans van slagen te klein zou zijn in relatie tot de risico's. Als wij het persé nog een keer wilden proberen, zouden ze daar eerst over moeten vergaderen.

Omdat wij al jaren een kinderwens niet in vervulling zagen gaan, zijn wij in contact getreden met onze huisarts. We hebben ons probleem voorgelegd en zei adviseerde om ons te laten onderzoeken door één van de fertiliteitcentra in het land. Na een, naar wij dachten, een geschikte keus gemaakt te hebben zijn wij in contact getreden met het ziekenhuis.

De eerste afspraak was snel gemaakt. Na een gesprek met een arts in opleiding, is er begonnen met het doen van de eerste onderzoeken bij mij (vrouw). De maanden verstreken en uit de uitslagen van de diverse testen bleek dat het probleem niet bij mij lag, ik was gezond luide de uitspraak.

Het onderzoek begon bij mijn man. Mijn man, rookt, lust een borrel en is zwaar gebouwd, dus de ideale patiënt van het onderzoekend en in opleiding zijnd medisch personeel.